Το επιστημονικό θεωρητικό πλαίσιο των εκπαιδευτικών αυτών προγραμμάτων είναι η Συστημική Ψυχοθεραπεία που
αποτελεί μια επιστημονική προσέγγιση που στηρίζεται στις θεωρητικές αρχές της Γενικής Θεωρίας των Συστημάτων
και της επιστήμης της Κυβερνητικής, όπως αυτές αναπτύχθηκαν στη δεκαετία του 1950 και 1960. Παράλληλα,
σημαντική ώθηση στην ανάδυση της συστημικής ψυχοθεραπείας ως ενός νέου επιστημονικού παραδείγματος, έδωσαν
και οι έρευνες γύρω από τα πρότυπα σχέσεων και τη δυναμική της επικοινωνίας της οικογένειας που διεξάγονται
τις ίδιες δεκαετίες.
Η συστημική προσέγγιση δε συνιστά απλώς ένα νέο τρόπο σκέψης αλλά όπως γράφει ο Sluski ‘’ ένα νέο τρόπο αντίληψης
των ανθρώπινων προβλημάτων και κατανόησης της συμπεριφοράς, της ανάπτυξης των συμπτωμάτων και της επίλυσής τους’’
(Sluzki, 1978, σελ. 366).
Με απλούστερα λόγια όπως γράφουν οι Brown & Christensen, 1986, ‘’δεν μπορεί κανείς να κατανοήσει ένα μέλος
(ένα μέρος) της οικογένειας, αν δε δει πως λειτουργούν όλα μαζί τα μέλη (το όλον)’’.
Πρακτικά, η θεώρηση ενός προβλήματος στα πλαίσια του συστήματος στο οποίο αυτό εμφανίζεται , διευρύνει τόσο
την κατανόησή του όσο και το σχεδιασμό και τον τρόπο της επίλυσής του. Μιλώντας για σύστημα εννοείται (Παρίτσης, 2006)
‘’το προϊόν της αλληλεπίδρασης: των μελών, των ιδιοτήτων τους, των σχέσεων τους, των αναδυόμενων ιδιοτήτων του
συστήματος και του πλαισίου του’’.
Η συστημική ψυχοθεραπεία ενδείκνυται για πλήθος ψυχοπαθολογικών καταστάσεων καθώς και προβλημάτων σχέσεων σε
διάφορα επίπεδα, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχει ένας μεγάλος κορμός ερευνητικών δεδομένων σχετικά με την
αποτελεσματικότητά της.
BrownJ.H. & Christensen, D.N.,1986, Family Therapy: theory and Practice, CA: Brooks/Cole
Παρίτσης Νικ., 2006, Συστημική Ψυχιατρική, Τόμος Β’: Θεραπεία και Εξέλιξη Ανθρωπίνων Συστημάτων, Αθήνα, Εκδ. ΒΗΤΑ
Sluski C.E., 1978, Marital therapy from Systems theory perspectives, in T.J. Paolino & B.S. Mc Grady (Eds),
Marriage and marital Therapy: Psychoanalytic, Behavioral and Systems Theory perspectives, NY:Brunner/Maze